Nie od dziś wiadomo, że układanie klocków to doskonała, uniwersalna, a przede wszystkim ponadczasowa zabawa – trudno wyobrazić sobie sytuację, że zabawa klockami „wyjdzie z mody”. Niewielu rodziców zdaje sobie jednak sprawę z tego, że układanie klocków to nie tylko rodzaj rozrywki, lecz także doskonała forma terapii behawioralnej oraz sensorycznej! Na co wpływa budowanie z klocków? Wyjaśniamy!
Zabawa klockami usprawnia koordynację wzrokowo-ruchową
Układanie klocków wymaga wzajemnej współpracy oczu oraz rąk – jest to nic innego jak koordynacja wzrokowo-ruchowa, której dzieci uczą się już w pierwszych latach życia. Szlifowanie tej umiejętności ma bardzo duży wpływ na naukę dziecka w szkole. Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej jest szczególnie ważne podczas terapii dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu
Wspieranie rozwoju kompetencji społecznych
Układanie klocków nieraz wymaga wchodzenia w interakcje społeczne z rodzicem lub rówieśnikami. Nasze dziecko uczy się działać w zespole i współpracować z osobą, która z nami buduje. To także świetny sposób na naukę rozwiązywania problemów, a także przyswajanie dziecka do konieczności dzielenia się z innymi. Uczy też umiejętności wchodzenia w role, a także równie ważnej zdolności utrzymywania kontaktu wzrokowego.
Rozwijanie procesów poznawczych podczas zabawy klockami
Dzięki procesom poznawczym dziecko jest w stanie przetwarzać informacje o otaczającym go świecie. Takimi procesami nazywamy więc wszystko, co umożliwia dzieciom poznanie rzeczywistości – są to uwaga, percepcja, pamięć oraz funkcje wykonawcze. Klocki, przez ogrom możliwości zabawy, usprawniają procesy poznawcze. Ich wpływ jest niezwykle ważny dla rozwoju dziecka, gdyż na ich podstawie dziecko odwzorowuje swoje własne reakcje i zachowania.
Budowanie z klocków uczy zależności przyczynowo – skutkowych
Zabawa klockami uczy dzieci wyciągania konsekwencji ze swoich poczynań. Dziecko dowiaduje się, że jeśli pominie jakiś ważny element konstrukcji, to może się ona zawalić; jeśli będzie rzucał klockami, to mogą się one połamać; a jeśli zbuduje fajną konstrukcję z klocków, efektem będzie aprobata otoczenia. Dzięki zabawie klockami dziecko dowiaduje się, że każda nasza decyzja i czyn niesie za sobą konsekwencje – negatywne bądź pozytywne.
Rozwijamy wyobraźnię przestrzenną!
Dzięki różnorodności wyglądu klocków, ich koloru czy kształtu, dziecko uczy się planować konstrukcje w przestrzeni. Budując z klocków dziecko musi zaplanować gdzie umieścić bryłę w przestrzeni, a także zmieniać perspektywę patrzenia na konstrukcję. Dzieci uczą się także planowania sekwencje ruchów tak, aby powstała konstrukcja nie uległa zburzeniu. Im większe klocki tym bardziej rozwijamy wyobraźnię przestrzenną – dlatego tak rekomendowane są wizyty we wszelkich klockarniach i innych salach zabaw posiadających klocki typu cegły.
Najlepsza terapia to taka, która przez dziecko jest traktowana jako zabawa – trudno lepiej wpisać w tą teorię inną zabawę niż zabawę klockami. Terapia klockami zalecana jest szczególnie dzieciom z zaburzeniami rozwoju, w tym dzieciom z zaburzeniem ze spektrum autyzmu. To także forma wspomagania koordynacji ruchowej, która jest nieoceniona w rehabilitacji. Jednak nawet u zdrowych dzieci zabawa klockami wpływa pozytywnie na ich rozwój. Dbajmy więc, aby nasze dzieci miały jak najwięcej kontaktu z klockami – podczas kupowania prezentów dzieciom postawmy na różnego typu klocki, odwiedzajmy sale zabaw typu klockarnie. Są one dostępne nawet w hotelach, co jest fajną opcją podczas wyboru wakacji nad morzem. Pomóżmy naszym dzieciom się rozwijać, a przede wszystkim zbudować swój własny świat!
0 komentarzy
